De realiteit van Grote Broers (4)
december 20, 2009 door henkbos · Laat een reactie achter
Deel vier van een inleiding voor de Kenniskamer Privacy van BZK/Rathenau op 17 december 2009
Met de voortgaande decentralisatie van informatiebeleid en automatisering ontstond het beeld dat elke punt van de (semi-)overheidstaart niet alleen zijn eigen wiel uitvond, maar ook zijn eigen informatieketen met op elke schakel “eigen”oplossingen omdat die van een ander “natuurlijk niet” herbruikbaar waren.
De realiteit van grote broers
De klant, de patiënt, de burger of de reiziger ze waren al gauw het zicht kwijt en dus moest er regie komen.In eerste instantie per taartpunt en het begon te wemelen van de rugzakjes, de pasjes, de vouchers, persoonlijke budgetten en, vooral, de “mijnen”. U kent het wel “mijn Amsterdam”, mijn dit en mijn dat.
Om al die afzonderlijke mijnen weer in het gareel te krijgen kwam er “mijn overheid” de uitkomst van een proces van jaren via tussenstations als e-dossier, b-dossier,pip etc. En hoewel ik veel respect heb voor de potentie van het idee en voor wat men voor elkaar gekregen heeft (met name in combinatie met DigID) het blijven manieren om het zicht op het geheel terug te krijgen, beter informatie op te vragen etc.
Vraaggericht is nog steeds aanbod gedacht! En, voor de goede orde: mijn pleidooi voor vraagsturing, het kluisje en de versterking van de (eigendoms)positie van de burger mbt zijn persoonsgegevens moet niet opgevat worden als kritiek op verbetering van het aanbod. Dat is natuurlijk (bijna) altijd een goede zaak. Het gaat er om dat tegenover de steeds beter (en dus machtiger) wordende commerciele en publieke aanbieders een machtige vrager wordt gesteld. Evenwicht tussen collectief en individu, daar gaat het om.
Als zodanig is de verbetering van het aanbod overigens volledig afhankelijk van de medewerking en samenwerking van de aanbieders en zolang daar geen positieve druk op staat zal dat een moeizame geschiedenis blijven.En het interessante van de web 2.0 voorbeelden is nu juist dat die laten zien dat sturing door de vraag de kwaliteit van dienstverlening en (persoons)gegevens juist verbetert. Zolang de burger geen positie heeft, voert hij slechts de regie over zijn persoonlijk informatie-afvoer-putje.
De realiteit van grote broers
Zoek je nog eens de definitie van “regie” op dan blijkt ook duidelijk dat je die voert namens een “derde”. In die zin is het woord dus tercht gekozen, maar vaak wordt er meer gesuggereerd.
De realiteit van grote broers
Gelukkig is de oplossing wel in zicht. In de eerste plaats op principieel niveau. Maar ook op praktisch niveau.